 |
De somnis in rure. In litore maris.. De morbo duro
|
|
|
|
De somnis in rure
Aestate Gnaeus cum familia sua in villa rustica habitat. Is otium rusticum otio urbano prae-ponit. Gnaeus rure saepe cum uxore et liberis habitat.
Forma loci, ubi familia Gnaei habitat, totis placet. Circum villam areola ampla est, in qua novi platani sunt. Ex villa aspectus magnificus in campum et in mare est.
Campus amplus montibus collibusque cingitur. Amplitudo campi magna est. Fluvius medium campi secat. Silva superba in una parte campi est.
Primo vespere est. Gnaeus prope fenestram apertam est, ex qua finem diei per-videt. Mane fere Gnaeus ad orientem, vespera ad occidentem solem spectare amat, sed hodie caelum nigrum est.
Hodie hortus vento in-sonat. Nubes infra descendunt. Dei diem pluvium mittunt. Aёr frigidus per fenestram apertam intrat. Tota domus fremit. Gnaeus servum fenestram claudere jubet.
Dies hodiernus Gnaeo non placet. Caelum fulget et tonat. Fulmen in terram cadit. Quamquam ictus fulminis rari sunt, tamen Cornelia eos timet. Ictus fulminis etiam tonus appellatur.
Gnaeus somnum iens: «Ubi es, Cornelia? ». Gnaeus in cubiculum it. Cubiculum locus noctis et somni est. Ibi non voces servorum non maris murmur audiuntur. Maritus ostium cubiculi pulsat.
Uxor, quae iam in cubiculo est: «Intra». Gnaeus ostium a-perit, in cubiculum intrat. Cornelia sola est. Nullae ancillae cum ea sunt. Gnaeus ostium post se claudit: «Cur non cubas? » – «Genas curo».
Cornelia faciem contra speculum tenet, in quo imaginem suam videt. Cornelia voce magna Antoniam se ad-vocat, quae vestes dominae in vestarium ordinare debet. Ancilla cito eum laborem facit. Gnaeus tunicam dis-cingit, lectum it.
Pulvinus Gnaei mollis et commodus est. Domini fere somnia bona vident, quia capita eorum supra pulvinos molles sunt. Gnaeus uxori: «In domu paterna bene dormitur».
Hodie Cornelia male dormit, quia canes latrare audit. Domina oculos com-primit, sed dormire non potest. Ea Gnaeo: «O, quam longa nox est. Sine somno sum. Puto te etiam non dormire».
Gnaeus se vertit, uxorem plorare videt: «Quid est mea Cornelia? Quomodo caput tuum se habet? » – «Caput meum male se habet. Neque caput tantum, sed etiam cor mihi dolet».
Cornelia tumorem oculorum habet, quia plorat. Gnaeus venenum somniferum re-perit et uxori: «Lacrimas de-terge et bibe. Id otium corpori animoque dat. Dormi».
Gnaeus uxorem tenere strato con-tegit. Stratum molle Corneliae calorem et somnum altum dat. Cornelia sub strato molli dormit, somnia non videt.
In cubiculo puerorum aёr frigidus est, nam fenestra cubiculi aperta est. Pueri, sub stratis mollibus dormientes, frigus non sentiunt. Ii fenestra aperta dormire amant.
Servi in cella parva dormiunt. Post laborem magnum ii somnos altos vident. Somnus servorum longus non est. Is solus servis otium dat.
Servi in somno patrias suas vident. Somnus novus eis spem novam ap-portat. Servi servaeque libertatem desiderant, inter se saepe dicunt: «In Italia male vivitur».
|
|
|
Bene mane gallus voce acuto diem novum salutat. Vox galli index diei novi est. Puellae dormientes vocem galli cantantis non audiunt.
Aurora matutina lente ap-paret. Sol ruber e terra e-levatur. Lux prima solis per spatia fenestrarum in cubicula penetrat. Gallus cantica sua cum laetitia re-petit.
Gallus Gnaeum alto somno e-ducit. Dominus oculos a-perit. Vox gallica non solum a Gnaeo, sed etiam a servis auditur. Servi oculos tergunt, cito se levant, quia mane tempus laboris est.
Clamor galli laetus est, sed Cornelia bene dormiens nihil audit. Mane somnus eius profundus est. Gallus cantans ab ea non auditur.
Exitu aestatis familia Gnaei rure in urbem re-venit.
Текст № 5
In litore maris.
Una hora post Marcus nudus in mari natat. Marco in mari amicus est. Marcus natans cum delphino ludit. Marcus fratrem appellat, cum eo natare voce magna in-vitat: «Veni ad me. Timorem non habe”.
Fratres nudi sine timore cum delphino ludunt. Fratres natantes delphinum ad-natant, sub-natant, circum-natant, eum tangunt. Audacia puerorum natantium crescit………………………………………
Текст № 6
De morbo duro
Marcus et Quintus domu ex-eunt, pedibus multis locos desertos ob-eunt. Fratres diu in campis desertis ambulant. Subito scorpio Quinto ambulanti plagam in-fligit. Dolorem acutum Quintus sentit. Oculi eius lacrimis im-plentur.
Marcus fratri subsidium curat. Plagae scorpionum dolorosae et periculosae sunt. Quintus dolorem sentit, in morbum cadit. Marcus Quinto: «Veni ad domum. Consilium rectum te do».
Pueri una ad domum currunt, quia ictus scorpionis Quinti dolorem acutum ap-portat. Quintus matri: «Vulnus mihi dolet. Male sentio». Cornelia manum in frontem filii ponit.
Servus a Cornelia ad medicum mittitur. Cornelia ei: «I cito ad Publium. Eum ad-voca». Publius est vir, qui diebus et noctibus aegrotos curat. Servus domu ex-currit, stratum trans-currit, ad domum medici ac-currit.
Publius, medicus peritus, morborum symptomata quaerit, tum morbos curat. Servus medicum secum venire petit: «Veni mecum. Quintus se male sentit». Publius cum servo re-venit. Is stratum per-fugit, servum prae-venit, primus ad domum Gnaei venit.
Publius Quintum jacere in lecto videt. Puer jacens oculos et os semi-clausos habet. Spiritus jacentis rectus non est. Medicus venarum pulsum captat, plagam periculosam in-spectat, causam morbi di-gnoscit.
Publius matri: «Cutis rubra symptoma morbi est». Cornelia Publio: «Face, quod potes». Publius Corneliae: «Curatio ejus morbi difficilis est. Facio, quod possum». Cornelia arti medici credit.
|
|
|
Publius ex herbis utilibus remedium contra morbum cito prae-parat. Remedium etiam medicamentum appellatur. Medicamentum, quod medicus prae-parat, unguentum est.
Cornelia Publium unguentum paeparare videt. Mox Publius in plagula unguentum exoticum ap-plicat. Unguentum etiam balsamum appellatur. Medicus matri: «Id unguentum contra ictum serpentium et scorpionum curat. Unguentum solatium in dolore dat».
Mater ei credit. Ea ad puerum jacentem ad-it, in aurem pueri solacia dicit. Medicus plagulam al-ligat. Ligatura solida est. Puer graviter aegrotat, nam Publius remedia cetera prae-parat: mixturam tabulettasque.
Unguenta ad usum externum, sed mixtura et tabulettae ad usum internum sunt. Dum puer mixturam bibit manus medici in fronte pueri est. Remedia lente morbi dolorem re-laxant. Publius peritus medicamenta bene dolores re-laxare videt.
Cornelia in spe ad-est. Oculi eius doloris plenae sunt. Tandem Quintus oculos aperit, matrem apud lectum stare videt. Sorores di-stant. Quintus familiam ad-esse videt.
Medicus aegroto sub linguam unam tabulettam ponit, ei dicit: «Post cibum tres pro die bibe. Albae gallinae filius es. Dei tibi fortunant». Medicus domu ex-iens matrem placat: «Satis bene valet. Ad-es».
Publius ab-it. Quintus, qui medicum timet, eum ab-esse gaudet. Cornelia lacte tepido filium aegrotum alit. Lac tepidum, aegroto salubre est.
Primo medicus, postea tempus morbum sanat. Quintus celeriter ex morbo convalescit. Felix homo qui bene valet. Publius proverbium habet: «Dum aegrotus spirat, medicus sperat».
Текст № 7
|
|
|
