 |
Парадак выканання курсавой працы
|
|
|
|
ПАРАДАК ВЫКАНАННЯ КУРСАВОЙ ПРАЦЫ
Выбар тэмы. Студэнт выбірае тэму даследавання з улікам асабістай зацікаўленасці і рэальных умоў школы, дзе ѐ н будзе праводзіць назіранні і эксперымент. Знаѐ мства з метадычнымі рэкамендацыямі і гутарка з навуковым кіраўніком павінны дапамагчы ўсвядоміць, што і як трэба зрабіць.
Вывучэнне літаратуры. Сваю працу з літаратурай студэнт павінен пачаць з аналізу падручнікаў і асноўных вучэбных дапаможнікаў Знаѐ міцца з літаратурай пажадана ў храналагічнай паслядоўнасці, бо такі парадак дае магчымасць прасачыць станаўленне і развіццѐ тэорыі пытання. Варта звярнуць увагу на ступень распрацаванасці праблемы на сѐ нняшні дзень, даследаваныя і недаследаваныя яе аспекты, пазіцыі розных аўтараў па пытанні, педагагічную, псіхалагічную і дыдактычную тэрміналогію.
Раім рабіць выпіскі на асобных лістках ці картках, што ў далейшым забяспечыць зручнасць карыстання, іх размеркаванне ў адпаведнасці з часткамі курсавой працы. На кожным аркушы ці картцы абавязкова пазначаюцца звесткі пра аўтара, назву працы, месца і год выдання (для артыкула — назва зборніка або часопіса), старонкі.
Запіс прачытанага матэрыялу можа быць розны: план або пералік асноўных пытанняў; фармуляванне тэзісаў – асноўных палажэнняў, выказаных аўтарам па гэтым пытанні; цытаванне з поўнай пашпартызацыяй; канспектаванне – падрабязны запіс матэрыялу, які ўключае план, тэзісы, цытаты, занатаванне асобных фактаў і аргументаў.
Складанне рабочага плана. Дэталѐ вы і добра прадуманы план-праспект дапамагае вызначыць сістэму і паслядоўнасць у выкладзе матэрыялу, канкрэтызаваць напрамкі даследавання, аб'яднаць сузалежныя часткі. У працэсе працы рабочы варыянт плана можа ўдакладняцца.
|
|
|
Назапашванне фактычнага матэрыялу. Студэнт павінен пазнаѐ міцца з планамі і канспектамі ўрокаў і пазакласных мерапрыемстваў у школе; прааналізаваць вучнѐ ўскія кантрольныя і навучальныя пісьмовыя работы; пратаколы паседжанняў метадычных секцый і педагагічнага савета школы; распрацаваць і правесці эксперымент.
Адной з умоў паспяховага выканання працы з'яўляецца грунтоўны аналіз праграм і падручнікаў.
План аналізу праграмы
1. Змест тлумачальнай запіскі
2. Прынцыпы пабудовы праграмы
3. Змест розных раздзелаў праграмы, размеркаванне вучэбнага матэрыялу па гадах навучання
4. Адрозненні ў будове праграм для школ з рускай і беларускай мовамі навучання
План частковага аналізу праграмы
1. Размеркаванне матэрыялу на пэўную тэму па гадах навучання
2. 
Патрабаванні да ведаў, уменняў і навыкаў вучняў па тэме па гадах навучання
3. Адрозненні размеркавання матэрыялу і патрабаванняў у праграмах для школ з рускай і беларускай мовамі навучання
План цэласнага аналізу падручніка
1. Тытульная старонка (аўтар, назва, выдавецтва, год выдання, колькасць старонак)
2. Структура кнігі (у падручніку па чытанню аналізуецца тэматыка раздзелаў)
3. Суадносіны тэарэтычнага і практычнага матэрыялу, скіраванасць яго на вырашэнне адукацыйна-выхаваўчых задач
4. Спосаб падачы тэарэтычнага матэрыялу, яго даступнасць
5. Арганізацыя паўтарэння пройдзенага пры вывучэнні новага матэрыялу
6. Прыѐ мы абагульнення новага матэрыялу
7. Віды практыкаванняў у падручніку (у падручніку па чытанню прааналізаваць змест заданняў да тэкстаў розных жанраў – апавяданняў, вершаў, баек і навукова-папулярных артыкулаў).
8. Аналіз матэрыялу для самастойнай працы вучняў
9. Ілюстрацыйны матэрыял
10. Арыентацыя падручніка на пазнавальную дзейнасць вучняў, развіццѐ іх маўлення
|
|
|
11. Адпаведнасць падручніка патрабаванням школьнай праграмы 12. Вартасці і недахопы падручніка
План частковага аналізу падручніка
1. Тытульная старонка (аўтар, назва, выдавецтва, год выдання, колькасць старонак)
2. Месца канкрэтнай тэмы сярод іншых тэм
3. Суадносіны тэарэтычнага і практычнага матэрыялу па тэме
4. Спосаб падачы тэарэтычнага матэрыялу, яго даступнасць
5. Арганізацыя паўтарэння пройдзенага пры вывучэнні новага матэрыялу
6. Прыѐ мы абагульнення новага матэрыялу
7. Віды практыкаванняў па тэме ў падручніку
8. Аналіз матэрыялу для самастойнай працы вучняў
9. Ілюстрацыйны матэрыял
10. Вартасці і недахопы практыкаванняў і заданняў па пэўнай тэме ў падручніку
Курсавая праца павінна абавязкова змяшчаць метадычную частку ў выглядзе практычна апрабіраваных планаў-канспектаў урокаў, сістэмы практыкаванняў і заданняў, метадычных рэкамендацый.
Афармляючы канспекты ўрокаў (уласных ці іншых настаўнікаў), студэнт павінен назваць тэму, вызначыць навучальна-выхаваўчыя задачы, акрэсліць тып урока, пералічыць абсталяванне, апісаць ход урока (мерапрыемства), назваўшы асноўныя навучальныя метады і прыѐ мы. Словы настаўніка падаюцца поўнасцю, гутарка — у выглядзе сістэмы пытанняў і заданняў.
Вывучэнне метадычнай літаратуры і школьнай дакументацыі, гутаркі з настаўнікамі і вучнямі, назіранні і эксперымент дадуць студэнту дастатковы матэрыял для выканання курсавой працы.
Сістэматызацыя матэрыялу. Асноўны змест курсавой працы складае аналіз і ацэнка сабранага і прыведзенага ў сістэму матэрыялу. Назіранні і разважанні аўтара павінны прывесці да пэўных абагульненняў, вывадаў. Абгрунтаванымі, доказнымі з'яўляюцца тыя высновы, якія вынікаюць з непасрэднага аналізу фактаў, пацвярджаюцца тыповымі, характэрнымі прыкладамі.
Афармленне працы. Падчас напісання чарнавога варыянта канчаткова ўдакладняецца план работы, фармулююцца назвы раздзелаў і параграфаў (назва павінна дэманстраваць як аўтаномнасць, лагічную завершанасць кожнай часткі, так і яе суаднесенасць са зместам усяго даследавання). Студэнт выкладае асноўныя тэарэтычныя звесткі па разгледжаным пытанні, апісвае практыку навучання ці спецыяльна праведзены эксперымент, суправаджае іх метадычным каментарыем, аналізам, вывадамі.
|
|
|
Аформлены належным чынам першы варыянт аддаецца на праверку навуковаму кіраўніку. Дапрацаваную з улікам заўваг і парад курсавую працу можна перапісваць канчаткова і падаваць на абарону.
|
|
|
